ನಾಗೇಶ್ ಹೆಗಡೆ ಕನ್ನಡದ ಮುಖ್ಯ ಪತ್ರಕರ್ತರಲ್ಲೊಬ್ಬರು. ಆಕ್ಟಿವಿಸಂ ಗುಣ ಹೊಂದಿದ್ದ ಕನ್ನಡದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಪತ್ರಕರ್ತರು ಕೂಡ. ರಾಜ್ಯದ, ದೇಶದ ಸದ್ಯದ ತುರ್ತನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿಕೊಂಡು ಅವರು ಬರೀತಾರೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅಗತ್ಯ ಬಿದ್ದರೆ ಕಣಕ್ಕೆ ಇಳೀತಾರೆ ಕೂಡ. ಅವರಿಗೆ ಹೋಲಿಸಬಹುದಾದರೆ, ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸೋ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪತ್ರಕರ್ತ ಅಂದ್ರೆ ಪಿ.ಸಾಯಿನಾಥ್ ಮಾತ್ರ.
-ಕೆ ವಿ ಅಕ್ಷರ
ಪಿ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಮಾಧ್ಯಮ ಲೋಕದ ಭಿನ್ನ ಪಯಣಿಗ. ಈ ಪಯಣ ಕೊಟ್ಟ ಕೊಡುಗೆ ಅಪಾರ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಧಾಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು ತತ್ತರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಅದನ್ನು ಸಮಾಜಮುಖಿಯಾಗಿಸಿದ ಹೆಮ್ಮೆ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಅವರದ್ದು. ಈ ತಾಣ ಸಾಯಿನಾಥರನ್ನೂ, ಸಾಯಿನಾಥರ ಪತ್ರಿಕೊದ್ಯಮವನ್ನೂ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಮಾಧ್ಯಮಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿಸುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.
We are amidst media traffic jam. more and more media..we thought will give us freedom of choice. alas! we see all media, one and the same. We are in a world of corporatised media Sainath makes sense at this juncture. Lets Discuss Sainath
ಕುಲಾಂತರಿ ಬದನೆಕಾಯಿಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶ ಕೊಟ್ಟರೆ ದೇಶದ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಇಡೀ ಅಆಹಾರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯ ಕಂಪನಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಖ್ಯಾತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪತ್ರಕರ್ತ, ಮ್ಯಾಗ್ಸೆಸೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ಪಿ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟರು.
ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮೇಫ್ಲವರ್ ಮೀಡಿಯಾ ಹೌಸ್ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಪತ್ರಕರ್ತರು ಹಾಗೂ ಮಾಧ್ಯಮ ಉಪನ್ಯಾಸಕರನ್ನು ಉದ್ಧೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ ಅವರು
ಬಿ ಟಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಲು ಸರ್ಕಾರ ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವ ಉತ್ಸಾಹ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಎಲ್ಲಾ ಬದನೆ ತಳಿಗಳಿಗೆ ಸಂಚಕಾರ ಒಡ್ಡಲಿದ್ದು ದೇಶದ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆಯಲ್ಲಿ ಏರುಪೇರು ಉಂಟು ಮಾಡಲಿದೆ ಎಂದರು.
ಕುಲಾಂತರಿ ಬದನೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಲ್ಲಿ ರೈತರು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಯುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನೇ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ಬಿ ಟಿ ಹತ್ತಿ ಬೆಳೆ ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಮಾರ್ಗ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಒಂದೆಡೆ ಹತ್ತಿಯ ತಳಿಗಳನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಉಚಿತವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಹತ್ತಿ ಬೀಜಕ್ಕೆ ೧೬೦೦ ರೂ ಕೊಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಆತಂಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು.
ಕುಲಾಂತರಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ರೋಗ ಬಾಧೆಗಳಿಂದ ಬೆಳೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಶುದ್ಧ ಸುಳ್ಳು. ಅದು ಒಂದು ರೋಗವನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಬಹುದು ಆದರೆ ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹಲವಾರು ರೋಗ ತಲೆ ಎತ್ತುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇದು ಈಗಾಗಲೇ ಬಿ ಟಿ ಹತ್ತಿಯ ಉದಾಹರಣೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಬೀತಾಗಿದೆ ಎಂದರು.
ಬಿ ಟಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಪರ ಇರುವವರು ದೇಶದ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸುವ ವರದಿಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕುಲಾಂತರಿ ಪರ ಇರುವ ವರದಿಗಳು ಬರುವಂತೆ ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಗಳು ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸಿವೆ. ಕುಲಾಂತರಿ ಬದನೆ ಸಾಕಷ್ಟು ನೀರನ್ನು ಬೇಡಲಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗುವ ಬೆಳೆಯೇ ಅಲ್ಲ ಎಂದರು. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬದನೆ ಫಸಲು ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದ್ದು ಕುಲಾಂತರಿ ಬದನೆ ತರುವ ಅಗತ್ಯವೇನಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.
ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕದ ಪ್ರಧಾನ ಸಂಪಾದಕ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಭಟ್, ಕರ್ನಾಟಕ ಫೋಟೋ ನ್ಯೂಸ್ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಸಾಗೆರೆ ರಾಮಸ್ವಾಮಿ, ಮೇಫ್ಲವರ್ ಮೀಡಿಯಾ ಹೌಸ್ ನ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಜಿ ಎನ್ ಮೋಹನ್, ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪತ್ರಕರ್ತೆ ಸಿ ಜಿ ಮಂಜುಳಾ, ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವಿಭಾಗದ ಪ್ರೊ. ಎನ್ ಎಸ್ ಅಶೋಕ್ ಕುಮಾರ್, ಬಿ ಕೆ ರವಿ ಮುಂತಾದವರು ಸಂವಾದ ನಡೆಸಿದರು.
ಇದು ದಟ್ಸ್ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೂ ಬಂದಿದೆ. ಒಲ್ಳ ವಿಚಾರ. ಆಹಾರ ಮತತ್ು ರೈತರ ಬಗೆಗೆ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಅವರು ಹೇಳಿದರೆ ನಂಬಬಹುದು
Introducing Bt brinjal and other GM crops will destroy our food security and place it in the hands of a few companies said P Sainath, Magsaysay award winning journalist.
He was addressing Journalists at Mayflower media house in Bangalore, he expressed his concern over the government move to introduce commercial cultivation of Bt crops. he said the move will result in erasing all existing varieties of brinjal from the country and risk the food safety and stability of the country.
Stressing on the dangers of GM crops Sainath said that allowing commercial cultivation of BT Brinjal in the country should not be allowed as it is suicidal in many respects. The farmers will loose their right to choose and grow the crops . The commercial cultivation of the Bt cotton has proved costly for our country. The cotton seeds which were indigenously grown and were available free 10 years back are no more available today. The Bt seeds which have replaced them costs an average 1600 rupees per Kg said P sainath. The claim that Bt crops are pest resistant is misleading as it is resistant to only one pest. Like in the case of Bt cotton which showed resistance to bollworm but has invited a host of other deadly pests like mealy worm .
Answering a query high yielding capacity of the Bt Crops he said that there is absolutely no scientific evidence for the higher yield of Bt crops and the Bt crops instead has show low yields in subsequent years. The statistics show that suicide rates is highest among the cotton farmers In the country. Moreover the pest resistant gene of the Bt crop would result in a health risk as the gene is embedded and people will be consuming this gene along the brinjal.
Rubbishing the claims of the Pro Bt crop activists he said that people being blinded with false claims and misleading reports as all the studies that advocate pro Bt crops are funded studies and field tests, to serve the interests of the Bt companies. The Bt brinjal itself is unnecessary because there is no shortage of Brinjal production in the country. The Bt crops also are highly water consuming and are not suitable for the Indian farming conditions he added.
The Vijaya Karnataka daily Editor Visweswara Bhat, KPN chief Saggere Rama swamy, Mayflower Media house CEO G N Mohan, Development Journalist C G Manjula, Journalism professors Prof . N S. Ashok Kumar, B K Ravi and others participated in the discussion
NEW DELHI: The Election Commission has issued notice to Maharashtra chief minister Ashok Chavan on allegations of placing advertisements that were passed off as news items during the elections. Chavan has been asked to reply by February 1.
In its notice, EC has also sent to Chavan copies of allegations including several CDs and press clippings that the BJP had given in its complaint to the commission. BJP had alleged that Chavan had overspent in his election campaign and misrepresented facts about expenditure. Under the EC rules a candidate can be disqualified for overspending and undervaluing election expenditure.
Meanwhile, on Friday a four-member delegation of the Editors Guild of India met Chief Election Commissioner Navin Chawla and election commissioners SY Qureishi and BS Sampath on the rising phenomenon of “paid news” in the media. Guild president Rajdeep Sardesai said, “We expressed concern at the phenomenon of paid news. We also impressed upon EC that during an election, the expenditure observers should pay attention to paid news also. EC has sufficient powers to act and creat deterrent.” The Guild, he said, can only put moral pressure.
EC sources said, “The Editors Guild delegation expressed its concern on paid news. It said election or no election paid news should be discouraged.” The delegation also said that it plans to raise awareness about paid news throughout the country. Press Clubs in many states will take up the issue and hold talks and seminars. In March, the Guild plans to hold a symposium on the issue and EC officials will also be invited.
P. Sainath, Rural Affairs Editor of The Hindu, has been selected for this year’s Bharat Asmita national award set up by the Maharashtra Institute of Technology (MIT) group of institutions here.
He will receive the Bharat Asmita Jana Jagaran Shreshta award for public awakening on February 3.
In a press note, the MIT said his writings initiated important changes in drought alleviation programmes in various States including Tamil Nadu, Orissa and Madhya Pradesh. “Almost single-handedly he focussed the nation’s attention on the farmers’ suicide problem. He is one of the most recognised international journalists having received a number of awards and honours for his unflinching and dedicated reportage.”
Mr. Sainath is the co-recipient of the award along with film director and theatre personality Jabbar Patel, who has made the landmark films in Marathi, Saamna, Sinhasan, Umbartha, and Dr. Babasaheb Ambedkar.
The Bharat Asmita Jeevan Gaurav Puraskar has gone to Infosys founder and chief mentor Narayana Murthy and to his wife, Sudha Murthy. She is the chairperson of the Infosys Foundation, a philanthropic organisation working in social service areas.
– ಪಿ.ಸಾಯಿನಾಥ್
ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ : ವಿಶ್ವ ಕುಂದಾಪುರ
ವರದಿಗಾರರು, ದಿ ಹಿಂದು
`ಯುವ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ನಾಯಕತ್ವ- ಅಶೋಕರಾವ್ ಚವಾಣ್’ ಇದು ಮರಾಠಿ ದೈನಿಕ `ಲೋಕಮತ’ದ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 10, 2009 ರ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಪ್ರಮುಖ ಸುದ್ದಿಯೊಂದರ ಶೀರ್ಷಿಕೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ವಿಧಾನಸಭೆಗೆ ಆ ತಿಂಗಳು ನಡೆದ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಕೇವಲ 72 ಗಂಟೆಗಳ ಮುಂಚೆ ಇದು ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ಪತ್ರಿಕೆಯ `ವಿಶೇಷ ವರದಿಗಾರ’ ಈ ಐಟಂ ಅನ್ನು ಫೈಲ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಂದು ನಮೂದಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಇದೊಂದು ಸುದ್ದಿ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿದಂತಾಯಿತು. ಇಂತಿಷ್ಟು ಜನರಿಗಾಗಿ ಇಂತಿಷ್ಟು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಿಷ್ಟು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯ ಮೇಲೆ ಅಭಿನಂದನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಗರೆದಿತ್ತು ಆ ಸುದ್ದಿ. ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಮರಾಠಿ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಾದ `ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಟೈಮ್ಸ್’ ನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅದೇ ದಿನ ಅದೇ ಸ್ಟೋರಿ ಅಕ್ಷರಶ: ಪದಶ: ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ಅಬ್ಬಾ, ಎರಡು ಮಿದುಳುಗಳು -ಒಂದೇ ಆಲೋಚನೆ? ಎರಡು ಹೃದಯಗಳದು ಒಂದೇ ಬಡಿತ.
ಇದೇ ಸ್ಟೋರಿ `ಪುಢಾರಿ’ ಎಂಬ ಮರಾಠಿ ದೈನಿಕದಲ್ಲಿ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಮುನ್ನ ಅಂದರೆ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 7 ರಂದು ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು. ಅದೇ ಪದಗಳು, ಅದೇ ವಾಕ್ಯಗಳು. ಆದರೆ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಮಾತ್ರ ಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲದೆ ಈ ಸ್ಟೋರಿಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ವರದಿಗಾರನ ಹೆಸರು (ಬೈಲೈನ್) ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಟೈಮ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಬೈಲೈನ್ ಇಲ್ಲದೆ; ಆದರೆ ಸುದ್ದಿ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾದ ಮೂರು ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಪೈಕಿ ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಈ ಸುದ್ದಿಯ ಜತೆ ಇದು ಜಾಹೀರಾತು ಅಥವಾ `ಪ್ರಾಯೋಜಿತ ಫೀಚರ್’ ಎಂದು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ನಮೂದಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. `ಪುಡಾರಿ’ಯಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಹಾಕಿಕೊಂಡ ವರದಿಗಾರನೇ `ಲೋಕಮತ’ಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷ ವರದಿಗಾರ ಆಗದೆಯೇ ಹಾಗೂ `ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಟೈಮ್ಸ್’ ಗೂ ಛಾಯಾ ಬರಹಗಾರನಾಗದೇ (ಪೋಸ್ಟ್ ರೈಟರ್) ಒಂದೇ ಬರಹ ಅಕ್ಷರಶ: ಮೂರು ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುವುದು ಅಸಹಜವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅಥವಾ ಅದು ಅಷ್ಟೊಂದು ಅಸಹಜ ಅಲ್ಲದೆಯೂ ಇದ್ದೀತು. ಏನೇ ಇರಲಿ. `ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ಜರ್ನಲಿಸಂ’ ಅಥವಾ `ಕವರೇಜ್ ಪ್ಯಾಕೇಜಸ್’ ಎಂದು ಈಗ ಕರೆಯಲಾಗುವ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಅಶೋಕ ಚವಾಣ್ ಬಾರೀ ಲಾಭ ಪಡೆದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
`ಗುಣಗಾನ’
ದಿ ಹಿಂದೂ ನಡೆಸಿದ ಸೀಮಿತ ತನಿಖೆಯ ಪ್ರಕಾರವೇ 47 ಪೂರ್ಣ ಪುಟಗಳ `ಸುದ್ದಿ’ (ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವರ್ಣರಂಜಿತ ಪುಟಗಳೂ ಇವೆ) ಚವಾಣ್ ಮತ್ತು ಅವರ ಉತ್ತಮ ನಾಯಕತ್ವ ಗುಣಗಳ ಸುತ್ತ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತ ವಾಗಿದ್ದು ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಂದಿದೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕವಾಗಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1 ರಿಂದ 12 ರ ನಡುವೆ ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಲೋಕಮತದ ಬಹು ಆವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿವೆ. ( 47 ಪುಟಗಳು ಆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿ ಪ್ರಕಟವಾದವುಗಳ ಪೈಕಿ ಕೇವಲ ಮೂರನೇ ಒಂದರಷ್ಟು ಮಾತ್ರವೇ ಆಗಿದೆ).
`ಅಶೋಕ ಪರ್ವ’ ಎಂಬ ನಾಲ್ಕು ಪುಟಗಳ ಬಹುವರ್ಣಗಳ ವಿಶೇಷ ಸಂಚಿಕೆಯೊಂದರ ಬಿಡುಗಡೆ ಮೂಲಕ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 12 ರಂದು ಈ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಲಾಯಿತು ಎಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆ ನಂತರ ಅಕ್ಟೋಬರ್ನಲ್ಲಿ ಮತದಾನದ ದಿನವಾದ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 13ರವರೆಗೂ ಬಹುತೇಕ ಪ್ರತಿದಿನವೂ `ವಿಕಾಸಪರ್ವ’ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಪೂರ್ಣ ಪುಟಗಳನ್ನು ಮುದ್ರಿಸಲಾಯಿತು. `ವಿಕಾಸಪರ್ವ’ ಪುಟಗಳು ಕೂಡ ಅಶೋಕ ಚವಾಣ್ ಮತ್ತು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಾಧನೆಗಳ ಸುತ್ತವೇ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದ್ದವು.
ಈ `ಸುದ್ದಿ’ ಪ್ರವಾಹ ಅಶೋಕ ಚವಾಣ್ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿಯನ್ನೇನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ನಾಂದೇಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಭೋಕಾರ ವಿಧಾನಸಭೆ ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಪಕ್ಷೇತರ ಅಭ್ಯಥರ್ಿ ಮಾಧವರಾವ್ ಕಿನ್ಹಲ್ಕರ್ರನ್ನು ಒಂದು ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಮತಗಳಿಂದ ಸೋಲಿಸಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಮಾಧವರಾವ್ ಗಳಿಸಿದ ಮತಗಳು ಕೇವಲ 13,346. ಚವಾಣ್ ಗಳಿಸಿದ್ದು 1,20,849 ಮತಗಳು.
ನಿಯಮಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಚುನಾವಣೆ ಪ್ರಚಾರದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಕವರೇಜ್ ಅನ್ನು ಜಾಹೀರಾತು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗದು. ಆ ರೀತಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಯಾವುದೇ ಪುಟದಲ್ಲೂ ಜಾಹೀರಾತು ಎಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ಅವರ `ದೈನಂದಿನ ಚುನಾವಣಾ ವೆಚ್ಚದ ಲೆಕ್ಕಪತ್ರಗಳು, ಕೂಡ ಜಾಹೀರಾತಿಗಾಗಿ ಮಾಡಿದ ನೈಜ ವೆಚ್ಚಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಚುನಾವಣೆ ಫಲಿತಾಂಶ ಪ್ರಕಟವಾದ 30 ದಿನಗಳೊಳಗೆ ಪ್ರತಿ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ತಮ್ಮ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಕಾನೂನು ಪ್ರಕಾರ ಜಿಲ್ಲಾ ಚುನಾವಣಾಧಿಕಾರಿಗೆ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕು.
A documentary fim on P Sainath by Moulins Media And the Awards it got
|
|||
|
Awards: The Chris Award, Columbus International Film & Video Festival First Place in Category, Earthvision Film Festival Guelph International Film Festival East Lansing Film Festival Reviews: “Mesmerizing…In less than 60 minutes, this little film about an Indian reporter delivers powerful insights into the enduring story of human suffering and its shining corollary, imperishable hope…challenges us to do more with the privilege of free expression bestowed upon us by democracy.” Stephen Hume, Vancouver Sun “In the age of media convergence and indistinguishable pack coverage of staged events, news conferences and celebrity capers, Sainath’s passionate pursuit of individual truth to illuminate society is a clarion call for more thoughtful journalism. All journalists, veterans or newcomers, would benefit enormously from learning his methods.” Lionel Lumb, Acting Director, Carleton University School of Journalism & Communication |
||||||||
Putting rural India and the farmers’ crisis firmly on the national and media agenda
courtesy: Outlook
photo: Atul Loke
Frombeing “the bad boy of Indian journalism”, as a former employer called him, P. Sainath, 50, is now the non-deletable-voice-in-the-head for chief ministers, prime ministers and powers that be. With some relentless reporting from rural areas for over 13 years, covering more than a quarter of a million kilometres to tell stories that the corridors of power and urban India would otherwise not hear, spending 280-300 days of a year uncovering the mess that new economic policies have wrought in rural regions of Andhra Pradesh, Tamil Nadu, Kerala, Maharashtra, Orissa, Bihar and Uttar Pradesh, is not mere journalistic work for Sainath. He has made it his life’s mission.
His searing book, Everybody Loves a Good Drought, has been a non-fiction bestseller for years and is now prescribed reading in universities. His reports on farmer suicides, debt crisis and corporatisation of agriculture in The Hindu motivated the PMO to seek a meeting, resulting in Dr Manmohan Singh’s Vidarbha visit last June-July.
The poor results of the PM’s relief package, evidenced in continuing suicides, means the stories will continue. Says Sainath, “By official estimates, over one lakh farmers have taken their lives in the last 10 years. Not a single person has been punished for it. There have been lots of relief packages, but more packaging than relief. What sort of human beings and reporters would we be to stay silent, throw in the towel?”
P Sainath
Courtesy: Seminar
Pic: G N Mohan / Copyright free
‘Our planet is not balanced. Too few control too much, and too many have too little to hope for. Too much turmoil, too many wars. Too much suffering.’ Depending on who you are, you might think that this is Mother Teresa or Sub-Commandante Marcos of the Zapatistas. Actually, it’s James Wolfensohn, President of the World Bank, speaking at the joint WB-IMF meeting in Dubai in September this year.
A few days after Wolfensohn got it off his chest, the International Herald Tribune reported that the International Monetary Fund, which bitterly attacked Malaysia’s Mahathir Mohammad during the East Asian financial crisis, has since had a rethink. Aw shucks, we were, you know, sort of wrong: ‘The IMF has since accepted that Mahathir’s (capital and currency controls) formula worked.’
courtesy: blog/strollerderby
Around the same period, the Wall Street Journal came up with this original idea. Well, original for the Journal, anyway. It wrote: ‘Markets are a great way to organise economic activity, but they need adult supervision.’ Now had they figured this out 20 years ago, millions of poor families might have been spared a great deal of misery. Misery brought about precisely by the idea that markets could solve every single problem of the human race. An idea propagated forcefully and ruthlessly by the World Bank, the IMF and the Wall Street Journal.
Any criticism of the market as God these past two decades led to being branded a heretic. The market had all the answers. There was no miracle it could not perform. Some, like Swaminathan Aiyer, argued that markets alone could save the environment. Others, like Time magazine, asserted that hunger was but a function of anti-market systems. Want jobs? Leave it to the market. The market wasn’t just good for democracy. It was Democracy. This was the baloney of the last 15-20 years. There were other possible positions. Such as that you might need the market. As a tool, not as a tyranny. As just one instrument amongst many, not as an all encompassing ideology. But that would have been blasphemy.
courtesy: Orissa Dairy
P Sainath has a close personal and professional relation with Orissa, during his last visit to Bhubaneswar our team member Ambika Sankar Mishra has taken his interview. The interview is as follows.
Orissa Diary (OD) : After completion of your M.A. In history why you got interested with a different discipline like Journalism?
P. Sainath : I was always interested in journalism and writing. Historically the Indian press is the child of the of the Freedom struggle, it came up with the freedom struggle. Most of our nationalist heroes and leaders were journalists. Nehru established two newspapers, Gandhi established three, Bhagat Singh wrote prolifically for various news papers including letters to editors. Even Bijoy Laxmi Pandit was also in the same category. Most nationalist leaders were laying stress on journalism and for them journalism was a powerful tool for social change. I got inspired by that generation and I identified those values of Journalism. Secondly history as a discipline has helped me a lot in journalism, because for example, if you are going to cover Kalahandi without knowing its history its land relations, bonded labor system and laws of forest then your coverage will lack depth but a knowledge of history can help you there.
OD : These days most of the journalists are interested to roam in the power corridor but why you choose to side with with rural journalism?
P. Sainath : I was always interested with rural journalism that is journalism for the people. At Blitz I got many opportunities but with the burdens of being a deputy Chief Editor, I was not able to use those opportunities. But particularly after 1991, with the advent of neo liberal policies, when Indian press moved to cover about the top 5% population of the country, I decided to cover the bottom 5%!
OD : Every year you are spending nearly 200-250 days in rural India you have reported the stories of many pain stricken people. What do you feel to be your next duties towards them?
P. Sainath : The duty of a journalist is to tell the story of those pain stricken people in a way that is fare and correct to them. In the writings of the journalist the experiences of whom you are reporting about should be reflected. The minimum duty of a good journalist is to ring the alarm bell for the society, to write the stories of common people of country and not just to restrict himself/herself in writing about film stars of Bollywood. That is the duty of a good journalist is to bring out to public knowledge the weaknesses of the society.
OD : That means you are saying about development Journalism. Then will you please remark on present condition of Indian Development Journalism?
P. Sainath : See, If you look carefully you will never find me calling myself a development journalist. In my thought the meaning of development journalism in these days has gone restricted with covering Government projects or Programs or yojanas .For me development is a highly a political process. I also can cover politics. Rather I would better like to be identified as a rural reporter.
OD : You are describing yourself as a rural reporter. What are your views on globalization?
P. Sainath : There is no one process called globalization, there are in fact many forms of globalization. There can be people’s globalization like world Social Forum or similar events or processes where people in different countries are fighting for one cause then it is also a global resistance. That is globalization of people’s movements. But the dominant form of globalization today is corporate globalization. And this is harmful for poor people.
ನಿರಂತರ ದುರಂತಗಳ ಹಸಿಹಸಿ ಚರಿತೆ ‘ನೇಗಿಲ ಕುಳವಾಗಲಿ ಖಡ್ಗ’ ಎಂದರು ಹಿಂದಿನವರು. ‘ಖಡ್ಗವಾಗಲಿ ಲೇಖನಿ’ ಎಂದರು ಈಚಿನವರು. ಲೇಖನಿಯನ್ನು ಕುಳವಾಗಿಯೂ, ಖಡ್ಗವಾಗಿಯೂ ಅಷ್ಟೇಕೆ ಸರ್ಜರಿಯ ನಾಜೂಕು ಶಸ್ತ್ರವಾಗಿಯೂ ಬಳಸಿದ ಅನನ್ಯ ಪತ್ರಕರ್ತ ಪಿ.ಸಾಯಿನಾಥ್. ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾರತದ ನೆಲವನ್ನು ಅವರಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿ ಕೆದಕಿ ನೋಡಿ, ಹಸಿಹಸಿಯಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ದುರಂತಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತ ಬಂದವರು ಬೇರೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ. ದಿಲ್ಲಿಯ ಆಡಳಿತ ಯಂತ್ರದ ಜಡತ್ವವನ್ನು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಿಗೆ ಕವಿದ ಮಬ್ಬನ್ನು ಅವರಷ್ಟು ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ಛೇದಿಸಿ ತೋರಿಸುತ್ತ ಬಂದವರು ಬೇರೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ.
ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಯೋಜನಾತಜ್ಞರು ಮತ್ತು ಕೋಟ್ಯಧೀಶ ಉದ್ಯಮಪತಿಗಳು ತೊಡುವ ತರಾವರಿ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ಅವರಷ್ಟು ನಿರ್ಭಿಡೆಯಾಗಿ ಚಿಂದಿ ಮಾಡುವವರು ಬೇರೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಕಡೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಗಮನ ಹರಿಸುವುದೇ ಕಮ್ಮಿ. ಅದರಲ್ಲಂತೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪತ್ರಕರ್ತರಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳ ದೂಳು, ಸೆಗಣಿ ವಾಸನೆ, ಸವುಳು ನೀರು ಎಲ್ಲವೂ ಅಲರ್ಜಿ. ವರದಿಗಾರರನ್ನು ಸಂಪಾದಕರು ಹಳ್ಳಿಯ ಕಡೆ ಅಟ್ಟಿದರೆಂದರೆ ಒಂದೋ ಅಲ್ಲಿ ಭೀಕರ ದುರಂತ/ದುರಾಚಾರ ನಡೆದಿರಬೇಕು; ಇಲ್ಲವೆ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿರಬೇಕು.
ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಮುಖ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ವರದಿಗಾರರೂ ನಗರಗಳ ಥಳಕು ಬೆಳಕಿನ ಕಡೆಗೇ ಮುಗಿಬಿದ್ದಿರುವಾಗ, ಒಬ್ಬಂಟಿ ಪಥಿಕನಂತೆ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಹಳ್ಳಿ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಎಡಿಟರ‍್ ಗಳೂ ತಲೆದೂಗುವಷ್ಟು ಕಟುವಾಗಿ, ನಿರ್ಭಿಡೆಯಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೃಷಿಕರ ಬವಣೆಗಳ ಕುರಿತು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ‘ಬರೆದರೆ ಯಾರೂ ಓದುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂಬ ದೋರಣೆ ಅವುಗಳದ್ದು. ಅಂಥ ಪತ್ರಿಕೆಯೊಂದರ ಸಂಪಾದಕರ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ‘ಯಾರೂ ಓದುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತು? ನೀವೆಂದಾದರೂ ಓದುಗರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೇಳಿದ್ದಿರಾ?’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ, ಅದೇ ಸಂಪಾದಕರಿಂದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಫೆಲೊಶಿಪ್ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡವರು ಸಾಯಿನಾಥ್. ಮಾಜಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ವಿ.ವಿ. ಗಿರಿಯವರ ಮೊಮ್ಮಗ ಅಂದಮೇಲೆ ಅಷ್ಟಾದರೂ ಜರ್ಬ ಅವರಿಗಿರಬೇಡವೆ? ಹಾಗಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಮೂಲತಃ ಭಾರತೀಯ ಕೃಷಿಕರ ಬಗ್ಗೆ ಕಳಕಳಿ ಇದೆ. ‘ಎಲ್ಲ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪತ್ರಿಕೆಗಳೂ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ತೀರ ಮೇಲ್ದರ್ಜೆಯ ಶೇಕಡಾ 5 ಜನರಿಗಾಗಿ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತವೆ; ನಾನು ತೀರ ಕೆಳದರ್ಜೆಯ ಶೇಕಡಾ 5 ಜನರಿಗಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ’ ಎಂಬ ಧ್ಯೇಯದಿಂದ ಪತ್ರಿಕಾರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದವರು. ಮೊದಲು ‘ಬ್ಲಿಟ್ಝ್’, ನಂತರ ‘ಟೈಮ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ’ಗಳಲ್ಲಿ ವರದಿಗಾರರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಈಗ ‘ದಿ ಹಿಂದೂ’ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ವಿಭಾಗದ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಕೃಷಿಕರು ಎಂದಾಕ್ಷಣ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಥಿರ ಚಿತ್ರಣ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಬಡವರು, ಮುಗ್ಧರು. ಕಷ್ಟ ಸಹಿಷ್ಣುಗಳು. ಗಂಜಳ- ಗೊಬ್ಬರ- ಸೌದೆಹೊಗೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಕೊಳಕು ಪರಿಸರದಲ್ಲೂ ಕ್ಯಾರೇ ಎನ್ನದೆ ಎಲ್ಲ ರಗಳೆಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಆಗಾಗ ಹಾಡುಹಸೆಗಳಲ್ಲಿ ಬದುಕಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವವರು; ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ‘ಅವರಿರುವುದೇ ಹೀಗೆ’ ಎಂಬ ಚಿತ್ರಣ ಅದು. ಅವರ ಕೊರತೆಗಳು ನೀಗಬೇಕು, ಬದುಕು ಸುಧಾರಿಸಬೇಕು, ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ, ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳು ಸಿಗಬೇಕು, ನಾಗರಿಕ ಬದುಕನ್ನು ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರೂ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಸಂವಿಧಾನಶಿಲ್ಪಿಗಳ ಆಶಯಗಳು ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುವುದೇ ಕಡಿಮೆ. ಅಂಥ ಆಶಯವನ್ನು ಪೂರೈಸುವಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ಆಡಳಿತ ಯಂತ್ರ ವಿಫಲವಾಗುತ್ತಿದೆ, ಹತ್ತು ಪಂಚವಾರ್ಷಿಕ ಯೋಜನೆಗಳ ನಂತರವೂ ನಾಳೆ ಎಂಬುದು ನಿನ್ನೆಗಿಂತ ಕರಾಳವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂಬ ತುಡಿತ ಇನ್ನೂ ಕಡಿಮೆ. ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಯಾವುದೋ ಒಳಪುಟದಲ್ಲಿ ‘ಇಬ್ಬರು ರೈತರ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ’ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಸುದ್ದಿಯೊಂದು ಎಲ್ಲೋ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಕಟವಾದರೆ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸುವುದು ಸಹಜ. ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೇ ಹಾಸಿ ಹೊದೆದು ಬದುಕುತ್ತ, ಎಂಥ ತೀವ್ರ ಬರಗಾಲ, ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ಹುಲ್ಲುಗರಿಕೆಯಂತೆ ನೆಲಕಚ್ಚಿ ಅವಡುಗಚ್ಚಿ ಜೀವ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬದುಕುವ ಜೀವ ರೈತರದು. ಅಂಥ ರೈತರಿಗೆ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂಥ ಕರಾಳ ಸಂದರ್ಭ ಏಕೆ ಬಂತು ಎಂಬ ಕುತೂಹಲ ಇದ್ದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಸುದ್ದಿ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಇದರ ಹಿಂದಿನ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯಲೆಂದು ಇಡೀ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳ ಅಂಕಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳನ್ನು ಕ್ರೋಡೀಕರಿಸಿದಾಗ ದಿಗಿಲಾಗುತ್ತದೆ. ನೂರಲ್ಲ, ಸಾವಿರವಲ್ಲ, ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೈತರು ನಾನಾ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವಹರಣ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ಸರಾಸರಿ ಪ್ರತಿ 35 ನಿಮಿಷಗಳಿಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಂತೆ ಸಾವಿಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ಅರಿವಾದಾಗ ಆತಂಕವಾಗುತ್ತದೆ. ಜಗತ್ತಿನ ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಂಡು ಕೇಳಿರದ ಬಹುದೊಡ್ಡ ದುರಂತವೊಂದು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಯಾರೂ ಅತ್ತ ಗಂಭೀರ ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ತಲ್ಲಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ಅಷ್ಟೇ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಹೇಗೂ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನೊಂದವರಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುವ ಬದಲು ಅವರತ್ತ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡದೆ ಗೆದ್ದೆತ್ತುಗಳನ್ನು ಹಾಡಿಹೊಗಳುವ ಭರಾಟೆಯಲ್ಲಿ ನಾವಿದ್ದೇವೆ; ಇನ್ನೂ ವಿಪರೀತದ ಸಂಗತಿ ಏನೆಂದರೆ ಇಂದಿನ ದುಃಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕಾರಣರಾದವರನ್ನೇ ಹಾಡಿಹೊಗಳುವವರ ಹಾವಳಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ಕೃಷಿರಂಗದ ದಳ್ಳುರಿಯ ಕಡೆ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕಾದ ಕೇಂದ್ರ ಕೃಷಿ ಸಚಿವರು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ರಂಗಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣಬ್ಯಾಗಡೆ ಹಚ್ಚುವುದರಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸೆನ್ಸೆಕ್ಸ್ ಸೂಚ್ಯಂಕ 20 ಸಾವಿರಕ್ಕೆ ಸಮೀಪಿಸಿತು ಎಂದು ಆರ್ಥಿಕ ತಜ್ಞರು ಹರ್ಷೋದ್ಗಾರ ಮಾಡುವ ಚಿತ್ರಗಳು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಅದೇ ದಿನ ಒಳಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ‘ಜಾಗತಿಕ ಹಸಿವು (ನಿವಾರಣಾ) ಸೂಚ್ಯಂಕ’ದ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸ್ಥಾನ ಶೋಚನೀಯ 94ನೇ ಶ್ರೇಯಾಂಕಕ್ಕೆ ಕುಸಿಯಿತೆಂಬ ವಾರ್ತೆ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಮುದ್ರಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ರೈತರ ಸಂಖ್ಯೆ ಒಂದೂವರೆ ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ಏರಿದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ವಾರ್ತಾ ಏಜನ್ಸಿಗಳು ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ವರದಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಗಮನವೆಲ್ಲ ದಿಲ್ಲಿಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದ ಕಡೆ ಇರುತ್ತದೆ. ವಿದೇಶದಿಂದ ಬಂದಿಳಿದ ಇಬ್ಬರು ಶಂಕಿತ ಸಾಸರ್್/ಹಂದಿಜ್ವರ ಪೀಡಿತರ ವಾರ್ತೆಗೆಂದು ಮುಖಪುಟದಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಕಾಯ್ದಿರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಸರಕಾರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಿಗೆ ಸಾರ್ಸ್ ಜ್ವರ ನಿರೋಧಕ ಔಷಧಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸಚಿವರು ಭರವಸೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ‘ಭಾರತದ ಡಾಲರ್ ಕೋಟ್ಯಧೀಶರ ಸಂಖ್ಯೆ 52ಕ್ಕೇರಿತು. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕನೆಯ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಶತಕೋಟ್ಯಧೀಶರಿರುವ ದೇಶವೆಂಬ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂತು’ ಎಂದು ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಭೋಪರಾಕ್ ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಟೈಟಾನಿಕ್ ಮುಳುಗುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ಹಡಗಿನ ಆರ್ಕೆಸ್ಟ್ರಾ ತಂಡದವರು ಪಯಣಿಗರನ್ನು ಸಂಗೀತ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸಲು ಹೆಣಗಾಡುವ ದೃಶ್ಯ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ಪಿ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ರೈತರ ಕುರಿತು ‘ದಿ ಹಿಂದೂ’ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಬರೆದ ಸರಣಿ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಅನುವಾದ ಮಾಡಿ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ. ಟಿ ಎಲ್ ಕೃಷ್ಣೇಗೌಡ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರಾಂತ ರೈತ ಸಂಘದ ಮುಖಂಡರು. ಅವರು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ. ‘ಚಿಂತನ ಪ್ರಕಾಶನ’ ಈ ಕೃತಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಕೃಷ್ಣೇಗೌಡ ಅವರು ಬರೆದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
-ಟಿ ಎಲ್ ಕೃಷ್ಣೇಗೌಡ
ಪಿ. ಸಾಯಿನಾಥ್ ಅವರು ಭಾರತೀಯ ಮಾದ್ಯಮಲೋಕದ ಮಿಂಚು. ಆ ಮಿಂಚು ಉಳ್ಳವರ ಸಿರಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ವಿಜೃಂಭಿಸುವ ಅಲಂಕಾರ ದೀಪವಲ್ಲ. ದುಡಿದು-ದಣಿದ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಮಂದಿಯ ಸಂಕಟವನ್ನು ನೋಡಿದ,ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಕಂದೀಲು. ಗ್ಲಾಮರ್ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರಖರ ಬೆಳಕಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕದವರ ಕಣ್ತೆರೆವ ದಾರಿ ತೋರುವ ಹಣತೆ.ಮಾದ್ಯಮರಂಗ ಕಂಪನೀಕರಣಗೊಂಡು ಎಲ್ಲವೂ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಅಂತಹ ತಾಳಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡುತ್ತಿರುವ ಅಸಂಖ್ಯ ಪತ್ರಕರ್ತರ ನಡುವೆ ಪಿ. ಸಾಯಿನಾಥ್ ಭಿನ್ನ. ಅವರ ಬರಹಗಳು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಾ, ಇತರ ಅಂದಿನ ತಾಜಾ ಸುದ್ದಿಗಳ ಜತೆ ಸ್ಥಾನ ಗಳಿಸಲು ಪೈಪೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಅವು ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿದ್ದು ಓದುಗರು ಅವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವಂತೆ ಇರುತ್ತವೆ ಅವರ ಬರಹಗಳು. ಹಾಗಂತ ಅವರ ಬರಹದ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆಗೆ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ. ರೈತರ ಬವಣೆಗಳು, ಕೃಷಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಹಲವು ಆಯಾಮಗಳು, ಸಕರ್ಾರದ ನೀತಿಗಳು, ಬಜೆಟ್, ಚುನಾವಣಾ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ, ಅಮೆರಿಕದ ರಾಜಕೀಯ ಬದಲಾವಣೆ – ಎಲ್ಲಾ ಅವರ ಬರಹಗಳ ವಸ್ತು.
ನಾವು ಈ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಲೇಖನ-ವರದಿಗಳೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕೃಷಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಮತ್ತು ರೈತರ ಬವಣೆಗಳ ಸುತ್ತ ಇರುವವು. ನಮ್ಮ ನಾಡಿನ ಬಹು ಸಂಖ್ಯಾತ ಕೂಲಿಕಾರರ, ರೈತರ, ಕುಶಲಕಮರ್ಿಗಳ ದಾರುಣ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿರುವಂತಹವೇ. ದೇಶದ ಮೂಲೆ-ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಮೈಲಿ ತಿರುಗಿ ಜನರ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಅವರ ಕಣ್ಣೀರು, ನಿಟ್ಟುಸಿರು, ಹತಾಶೆಗಳಿಗೆ ಅಕ್ಷರ ರೂಪ ಕೊಟ್ಟಂತಹವು. ನೀರಿನ ಖಾಸಗೀಕರಣದ ನಂತರ ಒರಿಸ್ಸಾ ರೈತರ ಪಾಡು, ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು- ಸಕರ್ಾರದ ಕಪಿಮುಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಹರಿದ ಛತ್ರಿಯಂತಾದ ವಿದರ್ಭದ ಹತ್ತಿಬೆಳೆಗಾರರು, ಬೊಗಸೆ ನೀರಿಗಾಗಿ ಭೂಮಿಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೂತು ಮಾಡಿ ಹತಾಶರಾದ ಆಂದ್ರದ ರೈತರು, ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಕಾಣಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಲೂ ಶಕ್ತರಲ್ಲದ ವಯನಾಡಿನ ಮೆಣಸು-ಬೆಳೆಗಾರರು… ಹೀಗೆ ಸಾಯಿನಾಥ್ ಅವರು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಗಾಜಿನ ಮನೆಯಿಂದ ನೋಡದೆ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋದರು, ಅನುಭವಿಸಿದರು, ಬರೆದರು. ಈ ಲೇಖನಗಳು ಬೇರೆ-ಬೇರೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಕೆಲವು ಬಹಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಕಟವಾದದ್ದಾದರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಅನುವಾದಿಸಲು ಆರಿಸಿಕೊಂಡ ಕಾರಣ ಅವುಗಳಿಗಿರುವ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ.
ಪಿ. ಸಾಯಿನಾಥ್ರವರ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬರಹಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ಎಷ್ಟೊಂದು ಸರಳವಾಗಿದೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಹರಿತವಾದ, ನಿಖರವಾದ ಮಂಡಣೆ, ಮೊನಚಾದ ವ್ಯಂಗ್ಯ, ಶಬ್ದಗಳ ಕಸರತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಅರ್ಥ ಹೊರಡಿಸುವ ಅವರ ಶೈಲಿ ಸಂಕೀರ್ಣ. ಅವರ ಲೇಖನವನ್ನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಭಾಷಾಂತರಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಅಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನಬಹುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಬರಹಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತರುವಾಗ ಭಾವಾನುವಾದದ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದಿದ್ದೇನೆ. ವಾಕ್ಯವಾರಾಗಿ ಅನುವಾದಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲದೆ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಯ ತಿರುಳನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅದರ ಮೂಲ ಭಾವಕ್ಕೆ ಚ್ಯುತಿ ಬರದಂತೆ ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಕೊಂಡದ್ದು ತಿಂಗಳುಗಳು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು.
ಹಲವು ಬಾರಿ ಬರೆದ್ದನ್ನು ತಿದ್ದಬೇಕಾಯಿತು. ಇವೆಲ್ಲದರ ನಂತರ ಪಿ. ಸಾಯಿನಾಥ್ರವರ ಭಾವವನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ತರಲು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಫಲನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಓದುಗರು ಹೇಳಬೇಕು.
ಕೊನೆಯದಾಗಿ, 1998ನೇ ಇಸವಿ, ಮಂಡ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರ ಕುರಿತು ವಿಚಾರ ಸಂಕಿರಣವೊಂದನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಸ್ಮರಣ-ಸಂಚಿಕೆಗೆ ಹಲವು ದಿಗ್ಗಜರು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದರು. ಸ್ಮರಣ ಸಂಚಿಕೆಯನ್ನು ಮುದ್ರಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನನ್ನದೇ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ ಲೇಖನಗಳ ಅನುವಾದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಪಾಡು ಪಟ್ಟರೂ ಯಾರೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ವಿಷಯವನ್ನು `ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾಸ್ಟ್ರು’ ದಿವಂಗತ ಸಂಗಾತಿ ಪಿ. ರಾಮಚಂದ್ರರಾಯರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ ಸಹಾಯ ಕೇಳಿದಾಗ `ನೀನೇ ಮಾಡು ನೋಡುವ’ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅನುವಾದದ ನೇಗಿಲು ಕಟ್ಟಿಸಿದರು. ಅನುವಾದ ಮಾಡಬಲ್ಲೆ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ ಎಂಬ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ತುಂಬಿದ ಪಿ.ರಾಮಚಂದ್ರರಾಯರಿಗೆ ನನ್ನ ಅನಂತ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. ಅದರ ನಂತರ ಹಲವು ಲೇಖನ ವರದಿಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಚಿಂತನ ಪುಸ್ತಕ ರೈತರ ಬವಣೆ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಬಗೆಗಿನ ಪಿ.ಸಾಯಿನಾಥರ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತರಲು ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗ ಭಯ, ಸಂಭ್ರಮ ಎರಡೂ ಆಯ್ತು. ಒಂದು ಸವಾಲನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡೆ. ರೈತ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿ ಕೊಂಡಿರುವ ನನಗೆ ಇದು ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯ ಸಹ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಕೃಷಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಹಲವು ಆಯಾಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ರೈತರ ಬವಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ಅದರ ಹಿಂದಿರುವ ತಪ್ಪು ಕೃಷಿ ನೀತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕಗಳ ತೀವ್ರ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಈ ಪುಸ್ತಕ ತುಂಬಿದೆ. ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಿರುಕಾಣಿಕೆ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಇದನ್ನು ಪುಸ್ತಕವಾಗಿ ಹೊರ ತರುತ್ತಿರುವ ಚಿಂತನ ಪುಸ್ತಕ ಬಳಗದವರಿಗೆ; ಉತ್ತಮ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟ ಖ್ಯಾತ ಲೇಖಕ ನಾಗೇಶ ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ: ಸುಂದರ ಮುಖಪುಟ ಮತ್ತು ಪುಸ್ತಕ ವಿನ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದ ಉದಯ ಗಾಂವ್ಕರ್, ಎಂ.ರಾಮು ಅವರಿಗೆ; ಸುಂದರವಾಗಿ ಮುದ್ರಣ ಮಾಡಿದ ಚಂದ್ರು ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾ ಮುದ್ರಣದ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ – ನನ್ನ ಕೃತಜ್ಞತೆಗಳು.
ಅಭಿನಂದನೆಗಳು..
ಪುಸ್ತಕ ಬೇಕಿತ್ತು……
ಹೇಗೆ ಪಡೆಯುವುದು….?
ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್
mayflowermh@gmail.com ಗೆ ನಿಮ್ಮ ವಿಳಾಸ ಕಳಿಸಿಕೊಡಿ
ಪುಸ್ತಕ ಕಳಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇವೆ
ಹಾಲಸ್ವಾಮಿ are discussing. 
P Sainath / ಪಿ ಸಾಯಿನಾಥ್ 
Reply